Birgivî Vasiyetnamesi, sayfa 174, Sahte Şeyhler
Sahte Şeyhler ve Müridleri DİKKAT...
Aşağıdaki bahis, İmam Birgivî'nin (radiyallahü teala anh) eserinden (174. sahife) Latin harflerine aktarılmıştır. Sahte Şeyhler ve onların peşinden gidenlerin durumunu ve sonlarını beyan eder.Bahsi geçen konuyu tam manasıyla özetlemektedir. Mubareğin söylediği gibi insaf ediyorum sizlere.... Bir kimseye Hak Teala hayır murad ettiğinde onu kendi nefsinin ayıplarına muttali (bilmeye)kılan günahlarına, geçen ömrüne teessüf ve nadim olup kalan ömrünün ilmi nafi’ ve amel-i salih kesb etmeye ced ve ihtimam ile sayğ edici olur. Ayıbın bilmek ve noksanını itiraf etmek büyük mertebedir. Buna iz’an ve irfan denir amma hayvan makulesi kimseler kendi ayıbından ve noksanından haberi olmayup kendi nefs-i asiiyeyi kasırasını kamiller ile bile tutar bunu uluvvi himmet zanneder. Bu cahil ve haddini ve ayıbını ve noksanını ve türlü türlü işlediği isyanı unutup bil külliye gafil ve ahmak bir miktar hezar-ı kusuruyla ibadet etmeyi kendisini veliyyi kamil ve mürşid-i vasıl zanneder. Türlü laf ve cehalet ile cahillere vilayet ve keramet ve tekkarup mertebelerinden dava-i batıla ile suret-i hakkaniyet gösterir. Bazı uykuda gördüğü hayalat-ı fasideyi şeytanniye ile mağrur olup onu keşf ve keramet zanniyle avamlara himmet etmek davasını eder. Heyhat heyhat böyle cehalet ve isyan ile mürekkep olan kimselerden böyle dava-i vilayet etmek onların gayet hamakat ve nihayet dalaletlerine delildir ve onları tasdik edenler dahi HİMARDAN ZİYADE AHMAKLARDIR VE HAKKI KABUL ETMEKLE HER KİMDEN İŞİTİRSE BUNA İNSAF DENİR. KAMİLLERİN VE ZAHİDLERİN SIFATIDIR. ZIDDI İNATTIR. NEMRUT VE FİRAVN VE EBU CEHİL SIFATIDIR ve hatasını itiraf edip ar etmekle hatasından rücu edip hakkı kabul etmekle kendi nefsini ıslaha ve terbiyeye çalışırlar. EĞER HAKKI KABULDEN AĞR EDERSE ALAMET-İ KİBİRDİR. EĞER HAKKI BİLDİKTEN SONRA İNKAR EDERSE ELEUZUBİLLAH-İ TEALA (Bu Yolun Büyükleri bu tabiri imansız gitmesinden korktukları kişiler için bu tabiri kullanmışlardı )ZİYADESİYLE ALÇAK HAYVANDIR. KAT’İ KAÇMAK GEREKİR VE DAİMA TEVBE ETMEK İLE Kİ OL GÜNAHLARINA PİŞMAN OLUP ALLAH-U TEALA DAN KORKUP BUNDAN SONRA ASLA GÜNAH ETMEMEYE AZM VE KAST ETMEKTİR……
